قرآن و اهل آن در آخر زمان
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
در اين زمان است که قرآن و اهل آن مطرود و رانده از اجتماع
گردند (مردم به آنها توجه نکنند) و دو رفيقان يک راهند که کسي پناهشان ندهد
(قرآن و عالمين عاملين آن در نظر مردم بيارزشند) وه که چه دوستان وفادار و
پسنديدهاي هستند، و خوشا به حال آن دو آنچه با خاطرش کار ميکنند. در آن
زمان قرآن و اهل آن (به ظاهر) در ميان مردمند و (در باطن) در آنان نيستند و
با آنها هم (موافق) نميباشند و همراه آنان نيستند، اين مردم (دنيا
خواهان) بر جدائي (از حق و حق پرستان) گرد هم آيند و از جماعت (مسلمانان)
پراکنده گردند. سرپرستي کار اين مردم و کار دينشان را، کساني به دست
گرفتهاند که به نيرنگ و زشت کاري و رشوه و آدم کشي در ميان آنها رفتار
کنند، گويا خود را پيشوايان و راهنمايان قرآني ميپندارند در صورتي که قرآن
پيشوا و رهبر آنها نيست (بلکه هواي نفس و شيطان امام آنهاست) از حق (و
حقيقت) در ميان ايشان به جاي نماند (سخنگوها و نويسندگان بسيار اما عامل به
آن کم است) کسي است که آوازه حکمتهاي قرآن به گوشش خورده و به پيروي آن
درآيد ولي هنوز درست ننشسته که از دين بيرون رود و از دين و روش پادشاهي به
آئين پادشاهي ديگر درآيد (خلاصه دين او تابع آراء حکمرانان باشد) و از تحت
سرپرستي پادشاهي به سرپرستي پادشاهي ديگر برآيد، و از پيروي زمامداري به
پيروي زمامدار ديگري درآيد، و از تعهدات سلطاني به زير بار تعهدات سلطان
ديگري برود، و به تدريج از آنجائي که خود خبر ندارند خداي تعالي آنان را
بوسيله آرزو و اميد به نابودي کشاند. براستي که دام خدا بسيار محکم و سخت
است، تا بدانجا که در گناه و نافرماني زاد و ولد کنند و به جور و ستم
دينداري نمايند.
http://a-alavi110.blogfa.com/cat-7.aspx
:: بازدید از این مطلب : 519
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1